Niedługo po masowych protestach, które przetoczyły się przez Polskę w lecie 2017 roku, Michał Bilewicz pisze o tym, co wyprowadziło ludzi na ulice i dlaczego PiS straci na wprowadzeniu agresywnej retoryki do debaty publicznej.

Umacnianie władzy w Polsce przez PiS pozwala na rysowanie scenariuszy przyszłych wydarzeń. Wyłaniający się obraz można nazwać „Widmem Polskiej Dyktatury”. Przedstawia on polską rzeczywistość w momencie gdy partia rządząca wygrywa kolejne wybory i dalej umacnia swoją władzę.

Dylemat, czy Aleksiej Nawalny może i powinien wziąć udział w publicznej debacie z Igorem Girkinem, to pytanie o to, kiedy z roli obywatelskiego aktywisty i obrońcy praw człowieka przechodzi się do roli polityka.

Relacje USA-Rosja za prezydentury Donalda Trumpa się nie poprawią, to pewne. Pytanie jednak, kiedy któraś ze stron przestanie wreszcie udawać, że sprawy idą w dobrym kierunku. Wydaje się, że już niebawem.

Niejeden szukał recepty na to jak zrozumieć współczesność i odnaleźć się w natłoku informacji. Bo dzisiejsza rzeczywistość to nie tylko stale zalewająca nas fala komunikatów, to przede wszystkim fala niosąca informacje prawdziwe i te opisywane jako postprawdziwe.

Jak funkcjonuje Uber tłumaczyć nie trzeba. Każdy o nim słyszał, ba! niemal każdy korzystał z niego chociaż raz. Pozornie przyjazna dla podróżujących aplikacja, nowatorska i dostępna. A to tak naprawdę kwintesencja współczesnego kapitalizmu.

W ostatnich latach mowa nienawiści upowszechniła się w polskim dyskursie publicznym na niespotykaną wcześniej skalę. Winę ponoszą za to politycy, media, niski poziom edukacji i pozbawiony jakiejkolwiek kontroli Internet.

Młode pokolenie przechodzi właśnie na prawicowo-nacjonalistyczną stronę. I to jest fakt. Potwierdzają to tak badania, jak i wyniki wyborów. Gdyby w 2015 głosowali tylko obywatele do 30 roku „polska młodzież wybrałaby prawdopodobnie najbardziej radykalny rząd w Europie” – pisze Jakub Dymek.

Rosja stoi przed nie lada wyzwaniem. I tym razem nie dotyczy ono wcale sytuacji zagranicznej, a własnego podwórka, na którym wyrasta pokolenie, które zaczyna kwestionować porządek proponowany przez Moskwę.

Debata nad poprawnym użyciem określeń „rosyjski” i „ruski” trwa nie od dziś. Zastąpienie określenia ruski mir przez rosyjski, które tak naprawdę pozbawione jest mocnego zabarwienia kolonialnego wydaje się być właściwym zabiegiem. Pytanie czy Rosjanie są gotowi na ten ruch?